Billy Budd
to ostatni utwór Hermana Melville'a. Do jego miłośników należeli
Thomas Mann, Albert Camus i Hannah Arendt. Wydana po raz pierwszy w roku
1924 nowela od niemal stu lat wzbudza podziw, a zarazem rodzi liczne
kontrowersje. W zależności od perspektywy Billy'ego Budda można
uznać za przypowieść moralną, prawomyślną lub bluźnierczą alegorię
teologiczną, traktat o suwerenności, analizę dialektyki pożądania
seksualnego i władzy politycznej, wreszcie opowieść o samej naturze
opowieści i próbach dotarcia do prawdy. Najpewniej zaś ów arcydzielny
testament wielkiego mistrza literatury amerykańskiej zaplata w sobie
wszystkie te wymiary i aspekty.