Dezső
István Izabella Kosztolányi to jeden z najwybitniejszych twórców
literatury węgierskiej, znany zarówno w ojczyźnie, jak i za granicą, nie
w takim jednak stopniu, na jaki by zasługiwał. Dorobek Kosztolányiego
obejmuje wszak mistrzowską poezję liryczną, znakomitą prozę powieściową,
doskonałą nowelistykę, ogrom publicystyki, a także rozprawy z zakresu
językoznawstwa. Kosztolányi był też uznanym tłumaczem, wydał również
kilka dużych antologii współczesnych sobie poetów zagranicznych. Proza i
poezja Kosztolányiego doczekały się przekładów na wiele języków, w tym
również na język polski, ale tak się składa, że z czterech wielkich
powieści, które napisał w latach dwudziestych XX wieku, w tzw. okresie
epickim, wydano u nas tylko trzy: Nero, krwawego poetę (pierwsze węgierskie wydanie: 1922 rok; pierwsze polskie wydanie: 1928), Ptaszynę (1924;1962) oraz Grzech słodkiej Anny (1926;1931), nie ukazała się natomiast ta, którą wielu węgierskich krytyków uznaje za najlepszą powieść w dorobku pisarza: Złoty latawiec (1925), a zatem pozycja wręcz niezbędna dla pełnej oceny dokonań prozatorskich Kosztolányiego.